Sama dziecka nie mam, ale sąsiadka z góry niedawno urodziła i czasem płacz dziecka jest nieludzki... w środku nocy, nad ranem - zawsze kiedy chcę się skupić raczej nie mogę na to liczyć...

tak a propos wychowania - mam kilka klientek, które UCZĄ dzieciaki do... pogardy? braku szacunku? wobec sprzedawcy. pokazują, że są lepsi - dosłownie! takie właśnie święte krowy

Ale jesli teraz nie wychowaja dziecka, to kiedy? Teraz to tylko dziecko, a za pare lat? Za kilkanascie? Jesli w dziecinstwie mama na wszystko pozwalala, to na pewno pobiegnie do szkoly tlumaczyc 16-latka, ktory dla zabawy rzucal doniczkami przez okno na przerwie. Mlody jest i glupi, wyrosnie z tego! A dorosly czlowiek, ktory nie bedzie odporny na krytyke, bo mama nigdy nie powiedziala "tak sie nie robi"? To juz nie jest TYLKO DZIECKO.

Różne są dzieci, różne są matki. Wychowanie to ciężka praca. Niektórym po prostu się nie chce, bo samo się zrobi, albo jeszcze gorzej "szkoła je wychowa", a później mamy takie przypadki jak opisałaś. Mam jedno dziecko i nie jest święte, wiadomo, ale staram się jej wpajać podstawowe zasady dobrego wychowania. No ale jak wymagać tego od kogoś kto sam nie jest dobrze wychowany i uważa, że wszystko mu się należy.

Ja to widzę troszkę inaczej , płacz jest spowodowany różnymi sytuacjami. Mimo ,że nie pozwalam na płacz dla zabawy i wymuszania dziecko odbiera to zupełnie inaczej. Mieszkam w bloku i wiem ,że płacz w środku nocy nie jest mile widziany ale gdy dziecko ma bóle wzrostowe i budzi się w nocy z wrzaskiem i nie chce się uspokoić to nic możemy zrobić tylko ,że nie każdy o tym wie . Ludzie za ścianą plują jadem ale z kąd mogą wiedzieć jaka jest przyczyna najlepiej powiedzieć że rodzic nie zajmuje się dzieckiem.

Płacz w sklepie i inne sceny również się zdarzają ,dzieci uczą się nie tylko zachowania ale także wyrażania emocji a jedyny znany im sposób to płacz!
Jasne zachowanie na placu zabaw przyprawia o mdłości ale jak piszesz dzieci naśladują swoich rodziców i nie tylko , jak będziesz mieć dzieci zrozumiesz to wszystko . Mimo ,że "beztroskie" wychowanie jest takie straszne to nie chodzi tu o to żeby głaskać dziecko po głowie kiedy pluje na kogoś a żeby tłumaczyć i rozmawiać z dzieckiem , wyciągając konsekwencje takiego zachowania poprzez nagradzanie/karanie ale nie stosowanie kar cielesnych czy straszenie dziecka !

Co do ostatniego akapitu, dziś wracając z galerii szłam przez park na którym była taka piaszczysta górka. Matka patrzy w telefon, a 3-letnie dziecko turla się i grzebie w brudnej ubłoconej ziemi. Tragedia. Ja przyznaję Ci rację i sama kocham malutkie dzieci. :)
http://jjulyblog.blogspot.com/2016/04/girlapl.html

Też wkurza mnie jak dzieci rodzą dzieci w wieku 17 lat a później nie potrafią się nimi zająć... Myślę że to kwestia wychowania, kto na co pozwala swojemu dziecku i gdzie stawia granice. Też nie mam dzieci, mam 23 lata i nie uważam że już powinnam je mieć. znam duzo przypadków kobiet w moim wieku, które zrobiły dziecko z braku lepszego pomysłu na życie, kompletnie nieprzygotowane na to wyzwanie psychicznie i teraz nie potrafią się nim zająć, nie pokonczyly szkół, nie mają dobrego stanowiska. to ze dziecko płacze - ok, może. Ale nie cały mi nocami, dniami gdy ma więcej niż 4 lata i rozumie co się do niego mówi.

Powiem szczerze,że zgadzam sie z toba...lubie Male dzieci i og dzieci,ale niektórzy ze swoich pociech robią panów i władców wszechświata...nic nie powiedz,wszystko daj,nie nakrzycz na nie i nie daj boże daj klapsa,albo nie daj tego co chce...niektorzy ludzie nie zdaja sobie sprawy ze po prostu krzywdzą te dzieci...bo w przyszlisci nie wiem jak one maja dać sobie rade :\ pozdrawiam :*

Oj i tu się z Tobą zgodzę, pode mną mieszkają Państwo z dzieckiem, spoko ale to dziecko jest tak rozwalone ze masakra, o godzinie 3 nad ranem potrafi tak zacząć się drzeć... I to nie jest płacz tylko zwyczajne wrzaski... Ale tak to jest gdy się na wszystko pozwala....

Kiedyś nie lubiłam dzieci... aż w końcu pokochałam. Chyba ze względu na swój kierunek. Choć chyba i tak najpierw była miłość a później studia. Tak chyba powinno być :) Niestety chyba dopiero zajęcia na mojej uczelni sprawiły, że pewne zachowania dzieci rozumiem bardziej i już mnie tak nie denerwują. Prawda jednak jest smutna niebywale - najgorszą częścią dziecka zazwyczaj są ich rodzice ;)
http://dramabeautyy.blogspot.com

Denerwują mnie dzieci, które zaczynają płakać w centrum handlowym (bo tata nie chce kupić zabawki) czy na środku drogi albo takie biegające w kościele przed ołtarzem. Chociaż nie, to nie dzieci mnie irytują, tylko ich rodzice dlatego, że nie potrafią ich przypilnować. Nie przypominam sobie by tak zachowywała się np. moja młodsza siostra, więc mogę śmiało stwierdzić, że da się wychować dziecko tak, by nie płakało i nie tupało nóżkami w każdej możliwej sytuacji.

Znam to. Zresztą sama opiekowałam się małym dzieckiem (małym, prawie 3 letnim). Dziecko jeszcze nic nie mówiło, ciężko było skupić uwagę dziecka na czymkolwiek innym niż telewizor, laptop, telefon. Nie chciało współpracować, nie patrzyło w oczy. Jak dla mnie? zbyt dużo telewizji, zbyt mało uwagi ze strony rodzica.
Nie będę tu pisać wszystkiego, ale przez miesiąc opiekowania się tym chłopcem stwierdziłam, że rodzice robią wielką krzywdę swoim dzieciom- nie rozmawiają z nimi, a jeżeli już to właśnie tym tonem "tiu, tiu, tiu", zwrócą uwagę, ale!: kochaniutuńki malutki dzidziusiu nie wolno". Itp, itd, może sama będę miała to "Zapalenie...", ale mam wielką nadzieję, że mi się to nie zdarzy.

Jestem osobą, która nie umie znieść płaczu dziecka (?)
Po prostu zaraz mam dreszcze i chcę pomóc temu maluchowi.
Ale czasami to jest bzdet - tatuś zabawki nie kupił.
Niektóre matki nie umieją uspokajać dzieci.
www.phootoandstyle.blogspot.com

Dla mnie płacz to jeden ze sposobów na wyrażenie emocji. Ważne też jest co, z tym zrobią rodzice. Bo samo pozwalanie na płakanie to za mało, trzeba jeszcze dziecku dać wsparcie - bo ono po prostu przeżywa trudne emocje, rozmawiać. Ale trzeba też wziąć pod uwagę, że dzieci do ok 12 roku życia są bardzo emocjonalne, bo te części układu nerwowego, które pozwalają im się opanować, są cały czas w rozwoju. Dlatego tak często u przedszkolaków i nawet dzieci w szkole podstawowej tak bardzo w górę biorą emocje..

Jestem w stanie zrozumieć płacz dziecka w hotelu, w środku nocy. Ale nie rozumiem, kiedy dziecko płacze, krzyczy, bije i niszczy, żeby zwrócić uwagę rodzica. Dla mnie jest to sprawa prosta: ten rodzic to hodowca, a nie mama czy tata. Jeżeli dziecko musi posunąć się aż do agresji, żeby wygrać wyścig o uwagę rodzica, a jego przeciwnikiem są: telefon, tablet, książka, to taki rodzic hoduje a nie wychowuje

Uwielbiam Cię za ten wpis! Myślałam, ze tylko ja jestem zblazowana bezdzietna maupą, która nie rozumie matek.
Zaprzestałam jeżdżenia do jednego z niewielu dostępnych pensjonatów właśnie z powodu nieustających krzyków ryków dzieci pod moimi oknami (musiałam mieszkać na parterze) i napierniczania samochodzikami w kostkę brukową.
Dziękuję.

a ja zwrócę tylko uwagę na jedną sprawę- skąd wiesz, że to dziecko akurat nie przechodziło skoku rozwojowego i nie miało "histerii" nocnych ? Jestem mamą dwójki dzieci i starszy w wieku kilku lat własnie miał napady ostrej histerii około 2 w nocy- darcie przez 2 godziny, jak by go oddzierali ze skóry i nie pomagało nic- a matką "wchodząca w dupę" za przeproszeniem, dzieciom nie jestem ;) Leki wyciszające nie pomagały. Więc darcie się dzieci w nocy ma swoje PRZYCZYNY i nie świadczy o braku wychowania. Co do całej reszty się zgadzam.

Nie lubię dzieci i okropnie denerwują mnie takie zachowania. Myślę, że jest to spowodowane tym, że obecnie wmawia się rodzicom, że mając dziecko nie ma też żadnych ograniczeń. Dlatego rodzice zabierają malutkie dzieci w miejsca, które są zupełnie nieadekwatne do ich wieku i nie zwracają uwagi na komfort innych, obcych ludzi. Może rodzice nie mają ograniczeń, ale dzieci mają i fajnie gdyby wszyscy zaczęli o tym pamiętać i przestali zabierać maluchy do samolotów, hoteli i innych miejsc, gdzie wrzaski zatruwają życie innym, dorosłym ludziom. Dzieci urosną i będą się nadawać na wycieczki i wszelkie wyjścia. Sama nie mam dzieci, a koty i nie zabieram ich w miejsca, gdzie wiem, że będą darły mordę i przeszkadzały innym. Po prostu szanuje przestrzeń i prawo do świętego spokoju w miejscach publicznych innych ludzi i sama też chciałabym odrobiny spokoju. :)

Ten post uświadomił mnie, że nie jestem sama! Nie znoszę dzieci i wiele moich koleżanek dużo młodszych bądź też w moim wieku, nie potrafią zrozumieć dlaczego jeszcze nie decyduje się na dziecko...BO ONE POSIADAJĄ JUŻ SPORĄ GROMADKĘ. Nie czuję się jeszcze na to gotowa, nie potrzebne mi to na razie, więc sie na to nie decyduje, ot co. Przerażają mnie młode mamuśki, które myślą, że ich bachor jest święty, a to co o nim powiesz to najgorsze zło i już rzucają na Ciebie klątwy. Kiedyś zwróciłam jednej uwagę, żeby nie zajmowała całego chodnika swoim wózkiem, bo ludzie najnormalniej chcą przejść, to myślałam, że zaatakuje mnie nożem BO PRZECIEŻ JEJ DZIECIAK JEST NAJWAŻNIEJSZY, co tam starsi ludzie, którzy musieli schodzić na jezdnie bo głupia pizda zajmowała caly chodnik.

A może to dziecko się tak "darło", bo "mądra" mamuska go straszy tym, że przyjdzie po niego obcy pan, co uważasz za doskonałą metodę wychowawczą?

Niestety moja córka, teraz już 6-letnia, w okresie niemowlęcym była własnie dzieckiem RYCZĄCYM w niebogłosy! Darła sie o wspomnianej 2, 4 i innych. Konkretniej darła się cały czas. Powód miała, bardzo silne kolki na które nic nie pomagało...przeszło samo po poł roku, ale co sąsiedzi mne przeklinali to mi nikt nie weźmie :D Teraz za scianą sąsiadka urodziła i co się obudze w nocy, to słyzę jak młoda krzyczy...aż jej współpczuję. Nakrywam głowę kołdrą i nawet czasami uśmiechnę się sama do siebie ;)

To, ze dziecko krzyczy w nocy wcale nie swiadczy o rodzicach. Moze ma kolki? Zabkuje? Jest chore?.. Uwielbiam tematy o zwracaniu matkom uwagi, ze ich dziecko jest niegrzeczne.. To nie działało nigdy i nigdy nie zadziała. Sam bym sie wkurwil jakby ktos mi trul banie, ze moje dziecko jest nie takie jak przewiduja schematy. Prosciej jest zwrocic uwage samemu dziecku. Jezeli zobaczy, ze obca osoba mowi mu, ze jego zachowanie komus przeszkadza, to bedzie spokój w ciagu minuty. Bedzie dziecko tak sie wstydzic, ze pojdzie w buty. Jak mojemu dziecku ktos zwroci uwage, ze jest niegrzeczne to jeszcze przyznam mu racje.

Zgadzam się. Sama staram się, aby dziecko nie przeszkadzało otoczeniu, bo pamiętam jak odbierałam to jeszcze rok temu, gdy nie byłam mamą. Przyszłam się napić kawy z koleżanka i pogadać, a ktoś mi tutaj ryczy pod nosem. Prawdą też jest, że teraz mając dziecko przymykam oko na to co wcześniej mnie mega irytowało. Może to dlatego, że będąc rodzicem widzimy daną sytuację w dużo bardziej złożony sposób niż osoby z zewnątrz.

Cóż... dziecko nie płacze tylko dlatego, że jest rozwydrzone :) Są dzieci, które rodzą się z wyjątkowo wymagającym temperamentem i uwierz mi, panowanie nad takim niemowlakiem wymaga nadludzkich zdolności - zwłaszcza w sytuacjach niecodziennych, w których dziecko czuje się obco typu w sklepie, u rodziny albo u znajomych. Uwierz mi, że miałam podobne podejście do tematu jak Ty teraz. Wszystko się zmienia, jak rodzisz własne dziecko ;)
Poza tym, nie mając dziecka nie przeczytałam ani jednej lektury z zakresu wychowywania i zachowania dziecka czy niemowlaka. Nie mogłam więc rozumieć w ogóle o co chodzi w tym wszystkim.
Zgadzam się z Tobą, że dziecko to nie święta krowa i rodzice są od tego, żeby je wychowywać:) Ale nie zapominajmy, że dziecko nie jest dorosłym i nie będzie się zachowywało tak, jak my chcemy tylko dlatego, że my dorośli wiemy, że tak wypada albo nie wypada. Dziecko wszystkiego się musi nauczyć, a nauka to proces. Nie wystarczy dziecku powiedzieć: kochanie nie płacz w nocy, bo wtedy wszyscy chcą spać.
Dobry tekst, ale polecam zagłębić się trochę w literaturę i porozmawiać z innymi mamami zanim wyda się osąd na coś, o czym nie ma się pojęcia;)

Jestem pod wrażeniem. Bardzo fajny wpis.

Na co Wy zwracacie największą uwagę podczas zakupu zabawek dla swoich dzieci? Zdecydowanie chciałbym Wam polecić strone https://zlotowskie.pl/artykul/jak-pomoc-dziecku-przetrwac/1417260 , na której znajdziecie bardzo interesujący artykuł na temat ząbkowania u dzieci.