Kocham swój kraj. Jestem Polką, mówię w języku polskim, jestem dumna z naszej historii i kocham polskie góry bez których po prostu nie mogę żyć. Mimo tego nienawidzę polskiego prawa które jest równie bezsensowne jak teksty piosenek disco polo (przy których i tak świetnie się bawimy). Rzygać mi się chcę gdy słyszę co się u nas dzieje i czuję się bezsilna wiedząc że tak po prostu jest i w wielu przypadkach nic na to nie poradzimy bo byłaby to prostu walka z wiatrakami.

Od dziecka obijały mi się o uszy słowa mojej babci, cioci, dziadka, wujka, stryjka że ,,za komuny było lepiej". A że byłam małą dziewczynką to tylko patrzyłam na nich wszystkich jak na dziwolągów i wracałam dalej do kopania piłki i wyrywania włosów lalkom Barbie. Raz siedząc w parku i ciesząc się letnim słońcem, podszedł do mnie starszy Pan opowiadając o jakichś Gierkach, blokach,fabrykach i wczasach pracowniczych. Wtedy jeszcze mało mnie to interesowało. Do czasu. Lata mijały a wraz z nimi przychodziła rozkmina i ciekawość - co to właściwie jest ta ,,komuna".