Ja żałuję, że dopiero niedawno zaczęłam podchodzić do wszystkiego bardziej na luzie, dalej się przejmuję i chcę jak najlepiej, ale już na pewno z biegiem czasu podchodzę mniej nerwowo. Teraz piąty rok i cóż, trzeba będzie się rozstać ;)

Hej, bardzo interesująca treść.
Jeszcze nie studiuję, ale jestem w 4 klasie Technikum na profilu Technik Cyfrowych Procesów Graficznych. Podoba mi się to, że nauczyciele na tym kierunku zachowują się bardzo luźno i szanują kreatywne podejście do przedmiotu, ale deadline'y potrafią przycisnąć do muru.

Chciałbym skończyć jakieś ciekawe studia, ale jestem w gorącej wodzie kąpany i wybiorę drogę własnego biznesu, szkoleń,, kursów, podróży, handlu itp. Studia są super, bo uczą dyscypliny - tylko ja już wiem co chce robić w życiu.

Pozdrawiam
www.pasjonatzycia.blogspot.com

Zgadzam się z podsumowaniem :) mimo, że studia to czas pełen nerwów, w ich trakcie poznałam wiele cudownych osób :) uważam, że to świetny czas :) ja już kończę studia licencjackie w tym roku :)

Zbytnie przejmowanie wychodzi mi tylko na gorsze. Odkąd łączę pracę ze studiami, udaje mi się wszystko łatwiej poukladać

Miłe wspomnienia. To mi zostało.
Dobry tekst.

Na studiach trzeba wyluzować. Jak to mówią nie ma spiny są drugie terminy i wtedy właśnie studiowanie będzie najprzyjemniejsze :)

Fajne, osobiste i szczere - zapraszam do siebie - Danuta Kitowska www.nauczona.pl

Moje początki na studiach były podobne :D Też nie mogłam ogarnąć tego wszystkiego, ilości materiałów i ogólnie zajęć. Wybrałam się na studia niestacjonarne, które miały odbywać 1 raz na 2 tygodnie - niestety rzeczywistość była zupełnie inna i już na pierwszym roku miałam 7 zjazdów pod rząd. Wiadomo, że na studiach zaocznych trzeba więcej pracować w domu, toteż było dużo czytania i ogarniania - kolokwia też co i rusz. No ale się udało zdać licencjat, a teraz kończę mgr! Co lepsze, na magisterce zmieniłam taktykę, teraz moim sposobem na naukę jest... nieuczenie się hahaha Wiem, jak to absurdalnie brzmi, ale zauważyłam zależność, że jak się uczę, staram i przykładam, to z egzaminów czy koła dostaję 3 lub 3+. Z kolei jak się nie uczę to 4+ lub 5. Postanowiłam to przetestować kilkukrotnie - uczyłam się na psychologię kliniczną dostałam 3, a w sobotę miałam egzamin najtrudniejszy chyba w całej mojej karierze studenckiej, nie uczyłam się więc (zawsze zostawał drugi termin jakby co) i zaliczyłam go na 5. I jak tu nie wierzyć w mój sposób? haha

Nie mam zielonego pojęcia co znaczą te skróty z początku tekstu. O studiach nic nie powiem bo jeszcze tego nie robię. Mogę natomiast powiedzieć że w szkole wygląda to podobnie. Nie raz nic nie umiałam a pomimo tego przed sprawdzianem śmiałam się do utraty tchu. Zdarzały się też dni gdy umiałam wszystko i patrzyłam na innych dostających 1 ciesząc się że jednak się nauczyłam.

Tak samo jak Ty zbierałam ze sobą wszędzie notatki. Dopiero w tym roku udało mi się zmienić podejście i zyskać pewność siebie, że i tak w końcu zdam. Paradoksalnie zmieniło się to gdy się na studia do Austrii. A na początku sama miałam studiować w Katowicach..😊 www.zostajetu.blog.pl

Studia to piękny czas - zwłaszcza ze względu na znajomych. Długo się z nimi docierałam (w sumie ze studiami też), ale teraz nie zamieniłabym ich za nic w świecie :) I też potwierdzam - na pierwszym roku sesja mnie bardzo stresowała, ale teraz podchodzę do tego już na większym luzie. Wychodzę z założenia, że jak się człowiek nauczy to zda. No chyba, że mu nie pozwolą :D

U mnie pierwszy semestr był najłatwiejszy :) Dopiero od drugiego zaczęła się prawdziwa nauka.

Pierwszy semestr zawsze jest ciężki. Trzeba się wdrożyć i jakoś sobie radzić nie tylko z nauką, ale również z obyczajami panującymi na uczelni. Też przez to przechodziłam. A jeśli chodzi o sesję to jak nie ma poprawek to nie ma zabawy :D

Fajny post! Niedługo [ no zależy, co dla kogo to niedługo ] również wybieram się na studia, na kierunek raczej podobny, bo planuję historię i super przeczytać taki post.
Moim zdaniem fajnym pomysłem na post byłoby napisanie trochę więcej o samym kierunku.
Pozdrawiam i zapraszam do mnie
http://paix-et-liberte.blogspot.com/

Moje wspomnienia są podobne (histeryczny śmiech przez łzy przed kolokwium) i trauma zw ze statystyką... Dzisiaj jednak mam co wspominać i jestem sobie wdzięczna za swoją wytrwałość na studiach.

Ja zawsze się śmiałam przed kolokwiami czy egzaminami. Już było za późno na nerwy i naukę :D. Przynajmniej nie byłam zestresowana :D

Ten komentarz został usunięty przez autora.

Tak na dobrą sprawę wszystko zależy od nas i naszego podejścia do nauki na uczelniach wyższych. Wiem to po sobie, że wybór miejsca gdzie będziemy studiowali również ma niebywale duże znaczenie. Dlatego jak poczytałam w https://livemorepomerania.com/ to wybór od razu i bez zastanowienia padł na województwo pomorskie. Znalazłam tu wszystko czego potrzebuję czyli: wspaniałe studia, jeszcze bardziej wspaniali ludzie oraz kontakt z naturą. O pracę się nie martwię gdyż pomorze klasyfikuje się bardzo wysoko w rankingach jeśli chodzi o gospodarkę.

Studiowanie to nie jest taka prosta sprawa, zgadzam się. Ale z czasem można się wdrożyć. Jednym zejdzie miesiąc, innym pół roku. Grunt żeby wybrać odpowiedni dla siebie kierunek. Zobaczcie tu na uczelni https://www.ssw-sopot.pl/finanse-i-rachunkowosc/ myślę, że to ciekawa propozycja dla osób które wiążą swoją przyszłość z finansami.

Site

Radząc sobie z kwestią wyższego wykształcenia, upewnij się, że rozważasz ją dokładnie. Jeśli jednak rozważasz ścieżkę edukacji wyższej, powinieneś wziąć pod uwagę również perspektywy przyszłego zatrudnienia i zarobki. Myślę, że architektura na https://wseiz.pl/uczelnia/wydzial-architektury/architektura-i-stopnia/ to dobry wybór dla Twojej przyszłości.