10 pozycji które powinien zobaczyć każdy szanujący się fan wampirów :

1. The Vampire Diaries

Mój faworyt. Z racji sentymentu do tego serialu a przede wszystkim do braci Salvatore - jest to dla mnie bezwzględnie numer jeden. Owszem - tematyka może i dla napalonych nastolatek, w przypadku niektórych aktorów lepiej zagrałoby drewno, ale nie zmienia to faktu, że ta produkcja ma w sobie coś, co sprawia że zakochałam się w niej już po pierwszym odcinku ( to ,,coś" to zapewne Bracia Salvatore). Historia opowiada o trójkącie miłosnym - dwóch braciach - Stefanie i Damonie Salvatore, zakochanych w pięknej śmiertelniczce Elenie Gilbert. Jest krew, miłość i nienawiść, czyli wszystko co powinno znaleźć się w produkcji o wampirach. Serial naprawdę godny uwagi, choćby i dla jednego z najprzystojniejszych aktorów stąpających po ziemi - Iana Somerhaldera.

Chyba nie muszę mówić kto jest moim ulubionym aktorem w tym serialu?

2. Dracula (1979)

O tym samym tytule powstało kilkanaście filmów, jednak ten z 1979 roku jest moją ulubioną produkcją. Adaptacja powieści Brama Strokera w reżyserii Johna Badhama (ten sam który nakręcił m.in. ,,Gorączkę sobotniej nocy"), w którym główną rolę gra hipnotyzujący Frank Langella, jest jedną z najlepszych adaptacji dzieła Strokera. Statek rozbija się u wybrzeży Whitby, a jedynym ocalałym jest tajemniczny hrabia Drakula, który przybył tutaj z Transylwanii. Na miejscu hrabia szybko zaprzyjaźnia się z doktorem Sewardem i zakochuje w jego córce. Głównym przeciwnikiem i zarazem największym rywalem naszego wampira, staje się nie kto inny jak sam doktor Van Helsing. Śmiem twierdzić że ,,Dracula" w żadnej wersji nie był zbyt straszny (no może poza klasyką taką jak ,,Nosferatu"), więc nie liczcie że i w tym przypadku będzie inaczej. Nasz wampir wydaje się być łagodny, co nie znaczy że Langella odgrywa źle swoją rolę. Wprost przeciwnie. Langella świetnie odgrywa rolę hrabiego Draculi - jego postać wiernie oddaje cechy charakteru słynnego wampira - jest szarmancki, romantyczny a jednocześnie groźny. Na uwagę zasługuje doborowa obsada produkcji.

Kadr z filmu Dracula (1979)

3. Nosferatu - symfonia grozy (1922)

Nosferatu - symfonia grozy - niemiecki film z 1922 roku w reżyserii Friedricha Wilhelma Murnaua, które trwale zapisało się w historii światowego kina. Tego filmu nie mogło zabraknąć w naszym rankingu z wielu względów. Po pierwsze - jest to klasyka gatunku, a po drugie to nie tylko jednen z pierwszych  horrorów, ale również najstarszy film jaki kiedykolwiek powstał o wampirach. Fabuła filmu opiera się w dużej mierze na książce Brama Strokera ,,Drakula", jednak ze względu na prawa autorskie Murnau, nie mógł wykorzystać książkowych imion bohaterów, które pojawiły w oryginale pojawiły się dopiero kilkadziesiąt lat później.
Nasz główny bohater, Thomas Hutter jest pracownikiem agencji pośredniczącej w sprzedażach posiadłości w Wismarze. Pozostawiając ukochaną żonę Ellen, wyrusza na zlecenie pracodawcy do hrabiego Orloka w celu podpisania umowy sprzedaży domu w rodzinnym Wisborgu. Po drodze ludzie ostrzegają go przed wampirem i polecają mu by zawrócił. Niczym nie zrażony, młody chłopak, nie słucha ostrzeżeń i dociera do zamku gdzie czeka na niego spragniony krwi hrabia Nosferatu. Po przekroczeniu progu posiadłości hrabiego, Hutter zostaje zaproszony na kolację. Podczas posiłku, o północy, gość hrabiego Orloka kaleczy się nożem w palec i tylko krzyż zawieżony na jego szyi, ratuje go przed groźnym wampirem. Nazajutrz po odnalezieniu ,,Księgi Wampirów", Hutter odkrywa mroczną tajemnicę swojego gospodarza. Podczas ucieczki z zamku, ulega wypadkowi w wyniku czego trafia do szpitala. Po odzyskaniu świadomości , postanawia jak najszybciej wrócić do swojego rodzinnego miasta, gdyż wie że hrabia Orlok już tam zmierza. Przed ostatecznym atakiem hrabiego, ratuje go żona Ellen, ściągając tym samym na siebie uwagę przerażającego wampira. Bez wątpienia jest to jeden z najsłynniejszych filmów grozy w historii kinematografii. Do dnia dzisiejszego, łysa postać z przerażającymi zębami i pazurami wzbudza lęk nawet u dorosłych kinomanów.

4. Zmierzch

Jako nastolatka biegałam do kina na każdą premierę. Miałam Edwarda na tapecie w telefonie, na tapecie w komputerze, na tzw. ,,skórce" od GG (gimby nie znajo), na plakatach w pokoju, na zeszytach i mało brakowało bym jeszcze miała go w lodówce. Dzis w sumie się sobie dziwię. Gdy jakiś czas temu odpaliłam sobie jedną z części tej sagi o mało nie oszalałam. Toż to zwykły chłam. Zwyczajna dziewczyna z małego miasta, przeprowadza się do ojca, gdzie zakochuje się w bladym jak du*a młynarza, wampirze. Po czasie odkrywa jego ,,mroczną" tajemnicę. Schemat jakich wiele. No prawie. Dla Edwarda, Bella ma tylko jeden minus - przyjaciela ,,wilkołaka" (przy okazji mega seksownego). Co by tu więcej pisać. Jest ślub, dziecko i pełna sielanka. Czy ktoś z was nie oglądał choć jednej części tej sagi?

Dobra, a teraz przyznać się która z Pań była w drużynie Jacoba a która w drużynie Edwarda?



5. Underworld

Co otrzymamy w wyniku połączenia wampirów, wilkołaków, kina akcji i horroru? Underworld! To zdecydowanie jedna z moich ulubionych serii. Krew, miłość, zgrzybiałe wampiry, walki jak w Mortal Kombat i oczywiście piękna Kate to gwarantowany przepis na sukces.
Underworld opowiada o odwiecznej walce pomiędzy arystokratycznymi wampirami a brutalnymi Lykanami. To widowiskowa i trzymająca w najpięciu opowieść o wzrastającej nienawiści między tymi dwoma rasami, które łączy jeden cel - zlikwidowanie wroga. Grana przez Kate Beckinsale, wampirzyca, bierze udział w wojnie z wilkołakami i to właśnie podczas niej odkrywa mroczną tajemnicę, która może zmienić losy świata.



6. Drakula. Wampir bez zębów.

Kto nie kocha Leslie Nielsena? Jego kultowe role w ,,Nagiej Broni" czy ,,Szklanką po łapkach" przeszły już do historii kina i mimo że Nielsen zaczął swoją  aktorską przygodę z poważną kinematografią, po latach świetnie odnalazł się w komedii, za co fani są mu ogromnie wdzięczni. Jeśli więc kochasz wampiry a przede wszystkim tego wybitnego komika, nie możesz nie obejrzeć tej komedii o perypetiach bezzębnego Draculi. Śmiechu będzie co nie miara.
Transylwania, 1893 rok. Renfield, prawnik z Oksfordu specjalizujący się w handlu nieruchomościami, przyjeżdża tu w interesach. Do wioski przywozi go bryczką miejscowy woźnica, który po zapadnięciu zmroku odmawia dalszej jazdy. Dalszą drogę prowadzącą do zamczyska, Renfield musi pokonać pieszo. Już w trakcie spotkania z hrabią, Renfield w pełni rozumie przerażenie okolicznych mieszkańców spowodowane postacią Draculi. Nasz główny bohater, hrabia Dracula, okazuje się pełnym osobistego wdzięku wampirem o arystokratycznych manierach, który hipnotyzuje swojego gościa, czyniąc go swoim sługą. Oboje opuszczają Transylwanię i udają się do Londynu. Hrabia po przybyciu na miejsce, rzuca się w wir życia towarzyskiego i szybko zaprzyjaźnia się z sąsiadem, doktorem Sewardem, dzięki któremu poznaje jego córkę Minie i jej przyjaciółkę Lucy, która zdobywa serce wampira.




7. Van Helsing

Przystojny Hugh Jackman i seksowna Kate Beckinsale to przepis na sukces. Wyreżyserowany w 2004 roku przez Stephena Sommersa film, to chyba jedna z najpopulrniejszych współczesnych adaptacji filmowych o Draculi. Wspomniany Hugh Jackman, jako wysłannik Watykanu, ma za zadanie uporać się z krwiożerczym Drakulą i jego oblubienicami, które sieją spustoszenie w całej Transylwanii. Z czasem, w wyniku peturbacji, z pomocą przychodzi mu piękna Anna grana przez Kate Beckinsale.

Źródło : TheGloss.com

8. Co robimy w ukryciu

Świetna komedia z 2015 roku w reżyserii Jemaine Clementa opowiada nam o trzech wampirach : Viago, Deaconie i Vladislavie. Oprócz nich jest jeszcze Petyr. Właśnie. ,,Pita". ,,Pita" jest najstarszym z naszych wampirów, na co wskazuje zresztą jego niezbyt nachalna uroda. Na codzień, Viago, Deacon i Vladislav, prowadzą spokojne życie na przedmieściach Wellington, próbując zrozumieć współczesność. ,,Co robimy w ukryciu" to  jedna z najlepszych komedii o wampirach naszych czasów. Film w formie paradokumentu, pokazuje nam jak wygląda życie wampira we współczesnym świecie. Każdego dnia kamera towarzyszy naszym wampirom w ich codziennym życiu. Coś w stylu Kardashianek, tylko że z wampirzymi zębami i zamiłowaniem do ludzkiej krwi. Perypetie naszych bohaterów są zaprezentowane w zabawny sposób. W filmie dowiadujemy się m.in. o upodobaniach żywieniowych naszych bohaterów, o tym skąd pochodzą i z której wywodzą się epoki.  Widać, że film powstał przy małym budżecie, co wcale nie czyni go gorsszym od pozostałych obrazów o wampirzej tematyce. Utrzymana w formie pseudoreportażu produkcja obfituje w sporą ilość czarnego humoru. Pomysł zasługuje na wysoką ocenę.



9. Mroczne cienie

Całkiem zabawna komedia z iście gwiazdorską obsadą w reżyserii Tima Burtona. Akcja rozgrywa się w XVIII wieku. Jeden z członków rodu Collinsów, Barnabas Collins (Johnny Deep), zakochuje się bez pamięci w pięknej Josette, czym łamie serce wiedźmie Angelique (Eva Green). Ta w ramach zemsty, zamienia Barnabasa w wampira, a następnie pogrzebuje żywcem. Przypadek sprawia, że Barnabas zostaje uwolniony przez śmiertelników dwie dekady później, w samym środku szalonych lat 70-tych i powraca do swojej rodzinnej posiadłości w Collinsport. Po powrocie odkrywa, że jego rodzina posiadłość popada w ruinę, zaś jego ród czasy świetności ma już za sobą i ledwo wiąże koniec z końcem. Na tym nie koniec niespodzianek. Barnabas poznaje guwernantkę Victorię, łudząco podobną do jego dawnej miłości. Żeby jednak nie było łatwo, z czasem ponownie spotyka na swej drodze potężną i nadal zakochaną w nim czarownicę, która wcale nie zamierza dać mu spokoju. Angelique kolejny raz za wszelką cenę spróbuje pokrzyżować plany kochanków.

Kadr z filmu ,,Mroczne Cienie"

10. Wampiry i świry

Średnia na Filmwebie (5.0) jest dla mnie niezrozumiała. Rozumiem że ta parodia ,,Zmierzchu" nie jest na miarę Oscara, sami aktorzy to niekoniecznie gwiazdy Hollywood, a teksty i sytuacje mogą wydać się przeciętnemu Kowalskiemu prostackie i żenujące, ale moim zdaniem jest to najlepsza parodia tej sagi (o ile sama saga nie jest dla niektórych niezłą parodią). Szczerze? Po obejrzeniu tego filmu, nie jestem w stanie normalnie spojrzeć na ,,Zmierzch". Patrząc na ojca Bekki, śmieję się jak szalona. I muszę w tym miejscu uprzedzić hejterów. Nie, nie jestem Dżesiką o IQ odpowiadającym pantofelkowi. Uwielbiam stare, dobre kino i klasyki. I nie czuję się gorsza śmiejąc się z bąków, bladej dupy wampira i dmuchanej lali oglądając tę parodię. Właśnie PA-RO-DIĘ. Czemu niektórzy traktują ten film jako tanią podróbę najpopularniejszej sagi o wampirach ostatnich lat to ja nie wiem. W każdym bądź razie, polecam ją wszystkim, którzy przebrnęli przez ,,Zmierzch" i mają dużo dystansu do otaczającego świata a przede wszsystkim do siebie. Na szczególną uwagę zasługują przerysowane postacie wilkołaków i wampirów :) Śmiech gwarantowany :)

Źródło : IMDb

Dla ludzi interesujących się historią podrzucam ciekawy artykuł :)  http://historia.org.pl/2012/08/31/wampiryzm-w-nowozytnosci/