Słów kilka o nerwicy...

Nerwica to ciągłe uczucie lęku i zagrożenia. Niestety czego by o niej nie napisać, nie można do końca tego zrozumieć, jeśli nie miało się z nią nigdy bezpośrednio do czynienia. Jak opisać nagły irracjonalny lęk? Duszność, która dopada nas w najmniej oczekiwanym momencie? Jak wyjaśnić wysoki puls, drżenie rąk i napady paniki? Jak wytłumaczyć ,,zdrowemu" człowiekowi, dlaczego boimy się wyjść z domu, mimo że wczoraj świetnie bawiliśmy się ze znajomymi?

NERWICA TO PIEKŁO, KTÓRE MA WIELE TWARZY. 

TO CHOROBA DUSZY.

Nerwica wiąże się z wewnętrznymi konfliktami danej osoby a także nierzadko traumatycznymi przeżyciami, które zostały w jej pamięci. Ludzie cierpiący na nerwicę mają kłopot w adaptowaniu się do nowych sytuacji i problem z socjalizacją (trudność w nawiązywaniu relacji/w relacjach interpersonalnych). Głównym kompanem nerwicy jest irracjonalny lęk (najczęściej chodzi o paniczny lęk przed śmiercią), który destabilizuje każdą dziedzinę życia chorego. Osoba chora wycofuje się z życia społecznego i prywatnego, boi się podjąć stałej pracy, panicznie boi się odrzucenia i samotności. Lęki, negatywne myśli i pozostałe objawy, osłabiają więzi międzyludzkie osoby cierpiącej na nerwicę.

Nerwica a życie codzienne

Nerwica uniemożliwia bardzo często efektywną pracę. Osobą cierpiącym na nerwicę ciężej jest się skupić na pracy/nauce. W trakcie sesji na studiach czy w ,,gorącym" okresie pracy, chory na nerwicę ma problemy z koncentracją i snem. Choroba znacznie pogarsza jakość życia.

Rodzina

Rodzina bywa zarówno lekiem jak i przyczyną nerwic. Wszystko zależy od relacji w niej panujących. Jeśli mamy do czynienia z domem, w którym możemy liczyć na wsparcie i zrozumienie, walka z nerwicą jest o wiele łatwiejsza, niż w przypadku w którym na codzień mamy do czynienia z toksykami. Nie można zaprzeczyć, że nerwica nie ma wpływu na relacje chorego z innymi osobami. Często zdarza się tak że najbliżsi nas nie rozumieją i uważają że to nie choroba, tylko nasze ,,widzimisię". Rola rodziny w walce z chorobą polega przede wszystkim na wspieraniu chorego.

Nerwica a wsparcie bliskich

Jak już pisałam, dla osoby dotkniętej nerwicą bardzo ważne jest wsparcie i bliskość. Rozmowa o tym skąd biorą się lęki, pomoc w walce z chorobą i eliminacji bądź zmniejszeniu stresujących sytuacji może pomóc w wyjściu z choroby. Jakiekolwiek zainteresowanie ze strony bliskich i troska budują poczucie przynależności do grupy. Wsparcie rodziny ma ogromny wpływ na leczenie nerwicy. Dzięki wsparciu chory ma odnajdue w sobie energię i motywację do walki z chorobą.


Jak wygląda związek z osobą cierpiącą na nerwicę?

Związek z taką osobą jest wyzwaniem. Nerwica nierzadko bywa powodem kłótni w związkach, kryzysów a w niektórych przypadkach przyczynia się bezpośrednio do rozpadu związku. Osobie, która nigdy nie miała styczności z nerwicą, będzie ciężko zrozumieć człowieka cierpiącego na tą chorobę. Nawet najbardziej wyrozumiała i empatyczna osoba, może mieć na początku problem nie tyle co z zaakceptowaniem choroby, co z jej zrozumieniem. O tym jak objawia się nerwica (symptomów jak i odmian jest cała masa : od nagłych ataków paniki po drżenie rąk i duszności), napiszę w kolejnym poście w którym poświęce uwagę samej chorobie.

Osoby z nerwicą walczą z bardzo zmiennymi i częstymi wahaniami nastrojów. 

Wielu z nas wstydzi się przyznać do tego, że cierpi na zaburzenia psychiczne. Nieważne czy chodzi o nerwicę, depresję czy inną, podobną chorobę. Wśród społeczeństwa nadal panuje przekonanie, że człowiek chory psychicznie to idiota, debil, osoba z patologicznej rodziny bądź ktoś niezrównoważony, ktoś kto ma żółte papiery i może zrobić nam krzywdę. Takie szufladkowanie utrudnia osobom chorym ujawnienie się. Wielu Polaków nadal uważa że chodzenie do psychologa bądź psychiatry jest powodem do wstydu. ,,Chodzisz do psychologa? Jesteś nienormalny?" - niektórzy ludzie nawet nie zdają sobie sprawy z tego ile osób z jego bliskiego otoczenia może korzystać z pomocy specjalistów.

Gdzie szukać pomocy?